Το τσαι - O Δρόμος του Τσαγιού

Το τσάι στην Ευρώπη-Το τσάι στην Αγγλία

Η Ευρώπη θα περιμένει τον 17ο αιώνα για να ανακαλύψει ουσιαστικά το τσάι. Στην αρχή του αιώνα, η ολλανδική εταιρία των Ανατολικών Ινδιών εισάγει από το Macao τα πρώτα κουτιά τσαγιού που τα αντάλλαξε με φασκόμηλο. Πρόκειται για μαύρο ζυμωμένο τσάι, το πρώτο που θα δοκιμάσουν οι Ευρωπαίοι στο Amsterdam. Στη διακίνηση και στο εμπόριο του τσαγιού οι Εγγλέζοι θα πάρουν πολύ γρήγορα τη θέση των Ολλανδών εμπόρων. Στην συνέχεια η Αγγλία θα αναπτύξει την δική της ιδιαίτερη κουλτούρα με το τσάι, και ιδιαίτερα με το μαύρο τσάι.

Σήμερα η κατανάλωση τσαγιού αυξάνεται ραγδαία σ’όλες τις χώρες της Ευρώπης, παράλληλα με μια αυξανόμενη απαίτηση για ποιοτικά τσάγια και για την ανακάλυψη καινούργιων γεύσεων.

Το τσάι στην Αγγλία

 Η πρώτη δημόσια πώληση τσαγιού έγινε στο Λονδίνο το 1657 στο coffee house του Thomas Garraway. Το τσάι προβάλλεται ουσιαστικά το 1706 με το άνοιγμα του πρώτου καταστήματος τσαγιού στο Λονδίνο, του Thomas Twining, Tom’s Coffee House, που πρόσφερε τσάι  και δεχόταν γυναικεία πελατεία, στην οποία, μέχρι τότε, δεν επιτρεπόταν η είσοδος στα coffee houses. Η Αγγλία, για να κατακτήσει την αγορά του τσαγιού και των μπαχαρικών, εγκαινίασε μια επιθετική πολιτική που  της εξασφάλισε το      μονοπώλιο των συναλλαγών με την Κίνα από το 1715 μέχρι το 1834. Οι Εγγλέζοι ανταλλάσσουν το τσάι με ποσότητες οπίου καλλιεργημένου σε φυτείες στην Ινδία. Παράλληλα ανέπτυξαν από το τέλος του πρώτου μισού του 19ου αιώνα την καλλιέργεια του τσαγιού στην Ινδία. Η ανακάλυψη  άγριων τεϊόδεντρων στην περιοχή Assam και η κατάκτηση της Darjeeling,       περιοχής κατάλληλης  για την καλλιέργεια του τσαγιού, δεν αρκούσε. Έλειπαν οι βασικές γνώσεις καλλιέργειας και επεξεργασίας του τσαγιού, που τις κρατούσαν μυστικές οι Κινέζοι. Ο γνωστός βοτανολόγος Robert Fortune θα κάνει το 1845 κρυφά ένα ταξίδι στην Κίνα, ντυμένος μανδαρίνος, και θα φέρει πίσω, μαζί με μικρά φυτά τσαγιού, τις γνώσεις που θα επιτρέψουν στους   Εγγλέζους να αναπτύξουν ελεύθερα τις καλλιέργειες στην Ινδία και στην Κεϋλάνη και να αποδεσμευτούν από τις εμπορικές σχέσεις με την Κίνα.

  Όμως, ήδη από το 1783, οι τιμές είχαν πέσει σημαντικά με την κατάργηση των φόρων πάνω στο τσάι. Αυτό επέτρεψε τη διάδοσή του στα μεσαία και στα   κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Στην αρχή του 19ου αιώνα και κατά τη διάρκεια της βασιλείας της  Βικτώριας, αρχίζει η συνήθεια ενός μεσημεριανού ελαφρού γεύματος που συνοδεύεται από τσάι, sandwiches - αγγλική εφεύρεση - και γλυκά με μπαχαρικά. Αυτό το γευστικό  διάλειμμα εφαρμόστηκε επίσης   στις επιχειρήσεις. Η ώρα του τσαγιού θα μετατίθεται σταδιακά και το περίφημο tea time θα γίνει στην αρχή του 20^ου αιώνα το five o’clock tea με μια απίστευτη γκάμα αλμυρών και γλυκών εδεσμάτων, scones, cakes, muffins, toasts, creams που εδραιώνουν μια άρρηκτη σχέση με το τσάι στην Αγγλία.  Από το δεύτερο μισό του 20^ου αιώνα, tea houses θα ανοίξουν παντού και θα επιτρέπουν σε όλους να ακολουθήσουν τη συνήθεια του tea time έξω από τα σπίτια τους.

  Οι Εγγλέζοι διαλέγουν συχνά το τσάι τους με βάση τη δυνατότητα να προσθέσουν γάλα. Μάλιστα, μερικοί εισαγωγείς τσαγιού στο Λονδίνο δοκιμάζουν τα δείγματα που δέχονται από το εξωτερικό μέσα σε γάλα και όχι σε νερό για να διευκολύνουν την επιλογή δυνατών τσαγιών για τα εγγλέζικα Blend. Για άλλους πάλι, σύμφωνά με τον Thomas Lipton, το τσάι είναι απλώς κάτι «hot, wet, black» (ζεστό, υγρό, μαύρο), προσφέροντας έτσι μια           απλουστευμένη μορφή του καφέ.